با توجه به تغییر و تحولات دهه‌های اخیر در بهره‌برداری بهینه از اراضی ساخته نشده در سطح شهر تهران و نگرش چند عملکردی به اراضی و مجموعه‌ها این رویکرد حاصل می‌گردد که لازم است تعریف صحیح و جدیدی از کاربری‌ها و فعالیت‌های موردنیاز شهر و پتانسیل‌های منطقه صورت گیرد و طرحهای موضعی و پروژه های ساخت وساز در مقیاس منطقه ای به گونه ای طراحی واحداث شود که بتواند به نوعی ضمن تأمین فضاهای شهری و خدمات مورد نیاز شهر و منطقه، راهگشای حل مسائل و نارسایی‌های موجود باشد و از طرفی با بهره‌گیری از راهبردها و سیاستهای طرح تفصیلی در ایجاد فضاهای مورد نیاز منطقه ، زمینه برای رشد و توسعه فضاهای فرهنگی – ورزشی و خدمات اداری و افزایش سرانه های خدماتی فراهم گردد.
